Category: Mi Aung

  • မိမိကိုယ်ကိုမြင်မိခြင်း

    ဒေါ်မိအောင် Daw Mi Aung

    ဒီနေ့တော့ စောစောစီးစီး အိမ်အလုပ်လေးတွေလုပ်ပြီးသွားလို့၊ ရေမိုးချိုးပြီးမှန်ရှေ့အကျအနထိုင်မိတော့မှဘဲ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သေချာပြန်ကြည့်မိတာပါ။ အမေ (19-9- 2020)နေ့၊ စပြီးနေမကောင်းဖြစ်ကထဲက မှန်နဲ့ လူနဲ့ မတွဲဖြစ်တော့တာ။

    အမေ့ကိုပြုစုရင်းနဲ့တော့ “အော်၊ငါတို့အမေရဲ့ခန္ဓာကြီးက တဖြည်းဖြည်း “ပျက်” လာလိုက်တာလို့ “သံဝေဂ” လေးရခဲ့မိပါရဲ့။ “အားဖြစ်အောင် စားပါအမေရယ်”လို့ ချော့မော့ပြောရင်တော့ “ဝမ်းထဲကကိုလက်မခံတာပါသ္မီးရယ်”လို့ ပြန်ပြောတတ်တာ။ ကိုယ်တွေကလဲ အစား စားနိုင်ရင် အားပြည့်ပြီးပြန်ကောင်းမယ်လို့ဘဲ မျှော်လင့်ခဲ့တာကို။ အဲ့ဒီအချိန်မှာတကယ့်ကို သိလိုက်ရတာကတော့ *”သားသ္မီးတွေ မိဘကို စားနိုင်တုန်းကျွေးကြရမယ်” * ဆိုတာလေးပါဘဲ။ ကျမတို့ ညီအစ်မတွေအဖို့ ဒီအတွက်တော့ နောင်တရစရာ တစ်ကွက်မှ မရှိလို့ဖြေသာပါသေးတယ်။ လိုအပ်တာတော့ မလစ်ဟင်းရအောင် အားလုံးဖြည့်ပေးနိုင်ခဲ့တာကိုတော့ “သစ္စာ”ဆိုဝံ့တာမို့၊ * “ဤမှန်သောသစ္စာစကားကြောင့် အေးချမ်းသာယာရှိကြပါစေ။”* လို့။

    မှန်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ကြည့်မိတော့ အတော်ကိုအပျက်တွေများနေပါပေါ့လား လို့တွေးမိတယ်ဆိုတာထက်၊ မြင်မိတာကပိုမှန်ပါလိမ့်မယ်။ ခေါင်းတခေါင်းလုံးလဲ ဖွေးလို့ပါဘဲ။ ဒါက ဆံပင်ဆေးဆိုးပြီး ပြုပြင်လို့ရသေးတယ်ထားပါဦး။ သနပ်ခါးလိမ်းတော့မှ နဖူးကအရေးအကြောင်းတွေနဲ့ မျက်စေ့တဝိုက်မှာက ကြက်ခြေ၊ပါးစပ်ရဲ့ဘေးပတ်လည်ကလဲ အရေးအကြောင်းထင်နေပါပေါ့လား။ အရင်တုန်းကလိုလဲမျက်နှာမှာ သနပ်ခါး လိမ်းရတာ တင်းတင်းရင်းရင်းမရှိနဲ့။ “ဇရာ” ရဲ့ သင်္ကေတတွေ ပြနေတာပါ။

    လည်ပင်းတဝိုက်ကိုကြည့်လိုက်ပြန်တော့လဲ၊ ငယ်တုန်းက လည်တိုင်မျိုး ဘယ်ကိုရောက်သွားပါလိမ့်။ တွန့်ရွဲလို့ပါလား။ လက်မောင်း၊ ခြေသလုံးတွေကလဲ တင်းတင်းရင်းရင်းမဟုတ်၊ ပျော့အိပျော့တွဲ။ ငါတို့လဲ မဝေးတော့တဲ့ခရီးဟာ ပိုလို့နီးလာပါပြီကောလို့။ မေ့မေ့လျော့လျော့နဲ့ ဘုရားမှန်းတရားမှန်းမသိနဲ့ နေလို့ကတော့၊လုံးဝမဖြစ်တော့ဘူးနော်။ လက်ရှိ အနေအထားလေးထက်ပိုပြီး မဆိုးရွားအောင်၊ “ရင်းစား”လေးတော့ပြန်ရဖို့အတွက် “တရားကို ပိုပြီးကြိုးစားအားထုတ်မှ တန်ကာကြတော့မယ်” လို့ ကျမနဲ့ရွယ်တူတွေကို “အချက်ပေးခေါင်းလောင်းလေး” ထိုးလိုက်တာပါ။ မှတ်ချက်။ ။ဆရာကြီးလုပ်ခြင်းမဟုတ်၊မေတ္တာဖြင့် မျှဝေခြင်းသာဖြစ်ပါသည်။

    သနပ်ခါးလိမ်းပြီးများဇိုးကနဲဇတ်ကနဲ ပြန်ထဖို့ကတော့မစဥ်းစားလေနဲ့။ လေးဘက်ကုန်းပြီး အားတင်းလို့ထရတာ။ “တကျွတ်ကျွတ်” နဲ့ စုပ်သပ်ရတာကပါသေး။ ” မင်းတော်တော် အိုလာပြီ၊” တဲ့။

    အော်၊ ဒီလိုလေး သံဝေဂ ရစရာလေးတွေမြင်မိတော့လဲ၊ ကိုယ်ကအစပေါ့လေ “ဘာလို့များ မာနတွေထားနေကြပါလိမ့် “လို့ဆင်ခြင်မိပြန်ပါရော။ “ဘာလို့များ လောဘတွေ အတောမသတ်ဘဲ လိုချင်ရမက်တွေ ငမ်းငမ်းတက်နေရပါလိမ့်။

    အလိုဆန္ဒတွေ၊လောဘတွေ၊မာနတွေ များနေသရွေ့ အတော်ကို ပူလောင်ကြရှာမှာ။

    အပူခံပြီး လွှတ်မချသေးသရွေ့ကတော့ – – –

    ကိုယ်သေရင်ပါမှာက ကိုယ်ပြုခဲ့တဲ့ တရားနဲ့ကိုယ့် ရဲ့ကောင်းသတင်း၊ ဆိုးသတင်းမို့၊ လောဘ၊ဒေါသ၊မောဟ၊မာန တွေကို လွှင့်ပစ်နိုင်ရင်တော့ – – –

    တရားရှာ ၊ကိုယ်မှာတွေ့ ဆိုတာလေး – သိပ်ကိုမှန်ပါလားလို့ပါ။*လောဘ၊ဒေါသ၊မာန်မာနတွေ ကင်းဝေးကြပါစေ။

  • Lillian Penson Hall

    From a post by Dr. Khin Tun (Peter), son of Dr. Khin Kyi Nyunt (Cherry)

    Both are now GBNF (Gone But Not Forgotten)

    In 1967-68, there were three Burmese scholars at the Lillian Penson Hall, University of London, (15-25 Talbot Square Paddington, London, W2 2TT)

    • Khin Kyi Nyunt
    • Khin Mya Than
    • Cho Nwe Oo
  • Memories of Dr. Thane Oke Kyaw Myint

    This little book was given to me on 15/10/90, my last day in service. In this little book friends, colleagues, house surgeons and students wrote.

    My House Surgeons and students of IM 2 gave me promises that they would remember me and my teachings and words said on that day. I take the book out often to read and reread what they wrote thinking again of each of them.

    Most of them have become senior consultants, professors and many successful in business. And I rejoice with them of their achievements.

    Only a handful have stayed in touch. But because of this little book I read, reread and and remember each of them. There now a tear on the edge of the book due to my often taking it out and rereading it again and again.

    Just reminiscences of an old man living in the past remembering the times spent as a teacher.

    Hope they still remember me and the promises given to me.

  • Poem from Myanmar Mudita Sar Saung

    By Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    ကျွန်ုပ်တို့၏ ဝိညာဥ်သည် မရှိအရပ်သို့
    ပျံဝဲရန် တရွေ့ရွေ့နှင့် တာစူ အသင့်ပြင် နေလေပြီ။

    မောင်ညွန့်ဌေး (အထက်မင်းလှ)
    အယ်ဒီတာချုပ် အဖြစ် ဆောင်ရွက်သော
    မြန်မာမုဒိတာစာစောင် (၂၀၁၉ အောက်တိုဘာ- တန်ဆောင်မုန်းလထုတ်) တွင်….

    ” တရွေ့ရွေ့လျှင်..”

    မျှော်လင့်ခြင်းကို
    သေမင်းနှင့် အစားထိုး၊ အရိုးပေါ် အရေတင်
    ခြင်ဆီခန်းခြောက်၊ ချစ်ချစ်တောက်ဆူ
    နွေနေပူအောက်၊ ဘယ်နှယောက်မြောက်လဲ
    မသိဆဲမှာ…
    ခွဲရတော့မည်၊ ရင်ချီကော့ဦးမလား
    ပလီနော့ဦးမလား…
    အလှတရားမဲ့၊ သိခဲ့သင့်ပြီ။

    မျှော်လင့်ခြင်းသည်….
    ဝေးခြင်း နီးခြင်း၊ စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းလျှင်
    နာကျင် နွမ်းလျ၊ ရသ နာမ်ရုပ်
    တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေ၊ တစ်နေ့ရွှေနှင့်
    ငွေရယ် တစ်နေ့၊ တရွေ့ရွေ့လျှင်….
    အငွေ့သာကျန်၊ အလံပြုတ်ကျ
    ထာဝရ ဟူဘိ၊ မတည်ရှိတော့…။

    တရွေ့ရွေ့လျှင်…
    ငွေ့ငွေ့ လောင်ကျွမ်း၊ မီးခိုးတန်းများ
    ဖမ်းဆုပ် မမိ၊ ငေးကြည့် မောဟိုက်
    စိတ်ထင့်ခိုက်မှာ၊ လှိုက်ခနဲ ပင့်သက်
    အိပ်မက်မှ လန့်ထိတ်
    စိုးစိတ် ပြည့်လျှံ၊ သန်းခေါင်ယံမှာ…။ ။

    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ
    ၂၂ -၁၀- ၂၀၁၉
    (မြန်မာမုဒိတာစာစောင်* တန်ဆောင်မုန်းလ)

  • December Yin Khwin

    By Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    ” ဒီဇင်ဘာ ရင်ခွင် ”

    ရင်ခွင်ဟာ….

    တာရှည် ပွေ့ပိုက်၊ တစ်ခိုက်တစ်ခဏ မဟုတ်။

    သည် ရင်ခွင်ဟာ…

    ဝင်ကာမျှနဲ့၊ စာနာမဲ့ ဘိအေးတိ အေးစက်၊

    လေထွက် လေဝင်အသက်ငင်စေ….။

    သည် ရင်ခွင်ဟာ..

    ထာဝရ အနွေး၊ ထွေးထွေး

    ယယုပြုစု အစဥ်အဆက်၊ လေထွက် လေဝင်

    အသက်ရှင်စေ၊ ပန်းရနံ့ဝေ ပျံ့….။

    ဒီဇင်ဘာရင်ခွင်ထဲ…..

    မစဲ ဝင်လာ၊ ဖွေရှာ တစ်လီ

    ပန်းချီစုတ်ချက်၊ ရောင်စုံစွက်တဲ့

    သက်တံ မိုးခုံး၊ အဆုံးထိမြင်

    ခရီးနှင်ကြ၊ ဓမ္မတရား

    ဘက်သားတို့ အောင်ပွဲနွှဲဆင်ကြစို့။

    ဒီဇင်ဘာရင်ခွင်….

    လွင်ပြင် ပတ်လွှံ့၊ ဆန့်ဖျန်း နှင်းဖွေး

    အနွေးဓာတ်တွေ လွှမ်းခြုံနေ…။ ။

    တက္က သို လ် မိုးဝါ

    ၁ ဒီဇင်ဘာ ၂၀၂၁(နံနက်- ၉ နာရီ)

  • Pay Phu Hlwar & Pyapon Ni Lone Oo

    By Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    ပေဖူးလွှာ မဂ္ဂဇင်း နဲ့ ဖျာပုံ နီလုံဦး….

    ခုတလော အိမ်အောင်းကြာဘဝမှာ စာပေအနုပညာရောင်းရင်းတွေကို သတိရနေမိတာတစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်…။ ကွယ်လွန်သူ ချယ်ရီမဂ္ဂဇင်းအယ်ဒီတာ အောင်ပြည့် ပြီးတော့ အခုတစ်ခါ ဟိုးတစ်ခေတ် ပေဖူးလွှာမဂ္ဂဇင်း အယ်ဒီတာ သူငယ်ချင်း ဖျာပုံနီလုံဦး ကိုအထူးသတိရနေပြန်ပြီ။

    မဂ္ဂဇင်းအဟောင်းတွေလှန်လှောကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်ခေတ်ဘယ်ကာလပဲကြည့်ကြည့် အမှန်တရားဖြစ်နေမဲ့ ကိုယ်​စာစီဖွဲ့ခဲ့တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်ကိုတွေ့လိုက်​လို့ ဝမ်းသာအားရ​ ဖြစ်သွားတယ်။ ပေဖူးလွှာ ၁၉၈၇ မေလ ထုတ် မှာပါ။ မဂ္ဂဇင်းတွေ အမျိုးအစား ၂၀လောက်ထွက်တာတောင် နာမည်ရလူကြိုက်များတာဆိုရင် စောင်ရေ ၆၀၀၀၊ ၈၀၀၀ ရောင်းကုန်တဲ့ ခေတ်…။ မတူသလား မမေးနဲ့…။ မတူရင်လာမ ယှဥ် နဲ့၊ မတုနဲ့…။ အနုပညာရဲ့စွမ်းပကား….

    ” ချာလီချက်ပလင် ဝေဒနာ ”

    ဆယ်စုနှစ်များစွာ…
    အနုပညာစွမ်းရည်၊ အဆီအနှစ် ထုတ်ဖော် လှစ်ပြ၊
    တစ်ခေတ်တစ်ခါ ထူထောင်လာတဲ့၊
    ချာလီ ချက်ပလင် အသင်ရဲ့ စွမ်းပကား၊
    ပညာသားကို လေးစား အားကျမိပါရဲ့…။
    ပြိုင်ပွဲတဲ့လေ…
    ပရိသတ်တွေကြား၊
    စင်ပေါ်ထားလို့ ခွဲခြား မပီ၊
    “ချာလီ” များစွာ တန်းစီပါ
    ရွေးပါ ဘယ်ဟာအစစ်၊
    မျက်ရစ် မျက်ခုံး မျက်လုံး မျက်ဖန်၊
    ကိုယ်ဟန် အနေအထား ခြေဆုံးဖျားထိ
    တူသလား မမေးနဲ့။
    အတုတစ်​ယောက်က ပထမ
    နောက်အတုက ဒုတိယ…
    တတိယနေရာ၊ ခမျာ ချာလီအစစ်
    မျက်နှာမသစ်ခဲ့မိလို့ ဇာတ်ပို့ဖြစ်ရ
    ဟာသ ခုံမင်၊ ပျော်ရွှင်စရာပွဲတစ်ပွဲ ယှဥ်ပြိုင်ရွေးကြပေမဲ့…။
    လောကကြီးမှာ…
    “ချာလီ” ရဲ့သနစ်၊ အဖြစ်ဟာ
    ရယ်စရာ ထင်ရပါလည်း ဝမ်းသာအံ့ဩ၊
    ပျော်မောဖွယ်မဟုတ် ရုတ်ခြည်း အတွေးပွား၊
    စိတ်ချောက်ချားတယ်။
    ချာလီချက်ပလင်
    အသင်ရဲ့ နေရာ ဘယ်မှာ ဘယ်လဲ….။ ။
    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ
    ၁၇ -၉ -၁၉၈၆
    ပေဖူးလွှာမဂ္ဂဇင်း- ၁၉၈၇ မေလ။

  • Shumawa Maung Swe Tint & Maung Myint Myat

    By Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    အိမ်အောင်းကြာဘဝ (၃)ရဲ့ အတွေးခါးခါးနဲ့…. ရှုမဝ-မောင်ဆွေတင့်၊ မောင်မြင့်မြတ်။

    ရှုမဝမဂ္ဂဇင်းဆိုရင် စာပေရေးသားသူ၊ လေ့လာလိုက်စားသူအများ ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့သည့် စာပေမဂ္ဂဇင်းတစ်စောင် ဖြစ်တယ် ဆိုတာ ငြင်းဖွယ်မရှိပါ။ ရှုမဝဦးကျော်ပြီးရင် သူ့သားအကြီး မောင်ဆွေတင့်က ရှုမဝမဂ္ဂဇင်းအယ်ဒီတာချုပ်ဖြစ်လာပြီး သူ့ကို စာရေးဆရာ၊ ကဗျာဆရာ၊ သီချင်းရေးဆရာ၊ ရုပ်ရှင်ဒါရိုက်တာအဖြစ်သိကြတယ်။

    ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်မှာ ၁၉၅၈ခုနှစ်က တက္ကသိုလ်ကလောင်အသင်းမှာ စာရေးသူရော မောင်ငွေလှိုင်း (ဦးသက်လွင်) ရော၊ ရွှေကူ​ မေနှင်း၊ သင်းအောင်၊ ကြူ ကြူသင်း၊ ထီလာစိုး မြင့်ထယ် တို့အတူပါဝင်ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြတယ်။ စာရေးဆရာ ကဗျာ ဆရာ တွေအများကြီးပါကြတာပေါ့။ ကဗျာဆရာ မောင်မြင့်မြတ်ကလည်း မောင်ဆွေတင့်နဲ့က သူငယ်ချင်း၊ ဒီတော့ စာရေးသူနဲ့လည်း သူငယ်ချင်းပေါ့။ စကားပြောရင် မင်း- ငါ ဆိုပြီး​ပြောတာ….။ သူတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး ‘ခရေကောက်’ ဆိုတဲ့ကဗျာစာအုပ် ကို အစောပိုင်းကတည်းက ထုတ်ခဲ့ကြတာ၊ လူတွေတောင်သိပ်မှတ်မိကြတော့မယ် မထင်ဘူး။ မောင်မြင့်မြတ်ကနောက်ပိုင်းတော့ ပေဖူးလွှာမဂ္ဂဇင်းတိုက် (၃၃လမ်း) မှာ အယ်ဒီတာ (သူတို့ ဖျာပုံသားတွေ)။ အဲဒီတော့ စာရေးသူက ပေဖူးလွှာမှာ ပိုအစက်ကျ တာပေါ့။ မောင်ဆွေတင့်ကို ရှုမဝတိုက်မှာ တွေ့ဖို့သိပ်မလွယ်လှဘူး၊ သူ့ညီမ ဒေါ်မြင့်မြင့်သန်း၊ ဒေါ်အေး​အေးသန်းနဲ့ပဲတွေ့တာ။ ပေဖူးလွှာသွားတိုင်း ၃၃လမ်းထိပ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖြစ်တော့ ဆရာအောင်သင်းလည်းရောက်ရောက်လာတတ်တယ်။ မောင်မြင့်မြတ်နဲ့ စာရေးသူနှစ်ယောက်သား မင်း- ငါ နဲ့ စကားပြောတာကြားတော့ ဆရာအောင်သင်းက အတော်အံ့အား သင့် နေခဲ့တာ။

    ထားပါတော့၊ စာရှုသူများစိတ်ဝင်စားရဲ့လား မဝင်စားဘူးလားမသိ၊ ဇွတ်ရေးနေမိပြန်ပြီ။ အခုပြောချင်တာက သူတို့ကို တအား သတိရလို့ရှုမဝမှာ ဖွဲ့သီခဲ့တဲ့ ‘စီးကရက်ထိပ်မှ ပြာမှုန်မွ’ ကဗျာကိုဖော်ပြချင်ပါတယ်။ အခု လောလောဆယ်မှာ အဆက် အသွယ် ရခဲ့တဲ့ ရှုမဝဦးကျော်ရဲ့မြေး၊ မောင်ဆွေတင့်ရဲ့ တူမဖြစ်သူ Anna Kyaw က ပြန်ပြောလို့ ဒီကဗျာကို ပြန်ပြောင်းမှတ်မိသွားတာပါ။ ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့အမြင်အယူအဆရှုထောင့်က အနက်ယူ သုံးသပ်ဝေဖန်နိုင်ပါတယ်။

    ” စီးကရက်ထိပ်မှ ပြာမှုန်မွ ”

    အနုပညာ၊ လောကမှာဖြင့်
    ငါသာ တော်၏၊ သူညံ့၏ လို့…
    ဖိအား ထန်ပြင်း၊ သွေးခြင်းခြင်းဆူ
    နားထင်ပူအောင် ကလူ နှိပ်စက်၊
    ဘဝင်ခက်ကို ရင်ထက် တံဆိပ်၊
    ခတ်နှိပ် ​ကြေညာ ဘယ်ဝါ ဘယ်သူ၊ တစ်စုလူကား
    မှုန်မွှား ပွယောင်း၊ ထောင်သောင်းပွင့်သီး
    စီးကရက်ထိပ်မှ ပြာမှုန်မွ…။
    ပါးစပ် ခဲစုပ်၊ အဆုတ်ထဲ ရှိုက်
    အားစိုက်ပေးမှ၊ ဘဝ တည်မြဲ
    ရဲခနဲတောက်၊ မဖြစ်လောက်သော
    ယောက်ယက် ဝေ့ဝဲ၊ မီးခိုးစဲသော်
    ခိုတွဲ တစ်ဒင်္ဂ ပြာမှုန်မွ။
    မရှိုက် မစုပ်၊ မထုတ်မသွင်း
    မီးပြင်းမညှိ၊ အားဖြည့်သူမဲ့
    နုန့်နဲ့ အခြေ၊ ဘယ်မှာလေလျှင်
    အမျှင်တန်းရစ်၊ မီးခိုးဖြစ်၍
    ထုတ်လှစ် ဘဝ၊ ပြာမွ ဖြစ်တည်
    ကြယ်ပွင့်သီအံ့…။
    အို… ပြာမှုန်မွ… ဘဝအရှင်၊ အသင် လှောင်ထေ့
    ကျေးဇူးမေ့လျှင် ဟေ့- ငါ့ လက်ချောင်းကြား
    ညှပ်ထား ငြိမ်သက်၊ စီးကရက်ကို
    လက်မ ဖြင့်ခေါက်၊ တစ်ချက်တောက်ရုံ
    ပျောက်လွင့်ကြွေပျက် ဖွာထွက်သွားမည် ​
    မြေကြီးဆီ။ ။

    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ

    ၁၂- ၁- ၁၉၈၅ ရှုမဝမဂ္ဂဇင်း-

    ၁၉၈၅စက်တင်ဘာ။

  • “Instant” Poem

    by Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    The poem was composed extemporaneously — on the spur of the moment.

    Instant Poem 1
    Instant Poem 2
    Instant Poem 3

    လက်တန်း အလွမ်းကဗျာတစ်ပုဒ်…။

    “ဘယ်နှခေါက်ရောက်ရောက် လွမ်းမီးတောက်ဆဲ…”

    တစ်ခေါက် နှစ်ခေါက်၊ သုံးလေးခေါက်လည်း
    တောက်ဆဲအပူဟပ်၊ ငြှိမ်းသတ်မရ။

    ငါးခေါက် ခြောက်ခေါက်၊ ခုနစ်ခေါက်လည်း
    မီးတောက် ပြာနှမ်း၊ အလွမ်းဓာတ်မပြေ….။

    ရှစ်ခေါက် ကိုးခေါက်၊ ဘယ်နှခေါက်လဲ
    ချောင်းပေါက်ပြီကော၊ လွမ်းမောလျော့ခွေ
    သြော်… စွယ်တော်မြေရယ်….။

    အလွမ်းလှေမှောက်
    အခေါက်တစ်ရာ၊ အလွမ်းတစ်ရာလား
    သစ်ခက်ကြားက….
    ခိုနားလှမ်းကြည့်၊ မျက်စိလှည့်စား
    အလှတစ်ပါးပင်၊ သံယောဇဉ်နှောင်ကြိုးရယ်
    ဘာ့ကြောင့်တွယ်သလဲ
    အမေးထဲမှာ၊ လွမ်းမြဲ လျော့ခွေ
    သြော်…စွယ်တော်မြေရယ်…။ ။

    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ
    (၁၁ ဇူလိုင် ၂၀၂၀)
    ညနေ ၅:၂၀။

  • Garawa induced Tears

    by Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    Tears 1
    Tears 2
    Tears 3
    Tears 4

    သံယောဇဥ်နှောင်ဖွဲ့မိခဲ့တဲ့ သူတို့တစ်တွေက ချူလိုက်တဲ့ ဂါရဝမျက်ရည်…။

    ” ဂါရဝ မျက်ရည် ”

    ပြန်တော့မည် ဟု…
    မျက်ရည် ကွယ်ဝှက်၊ ငါ.. နှုတ်ဆက်တိုင်း
    ကမ်းလက် တို့ထိ၊ အသိအမှတ်
    ပြုတတ် နှလုံး၊ အပြုံးနှင့်ကြို
    မာနပြိုပြီ
    ရင်ကိုခြွေဖြုတ် ကိုင်လှုပ်သူ။

    စွယ်တော်ပင်ရိပ်၊ မျက်တစ်မှိတ်ထင့်
    တွက်ချင့် ရင်ဖို၊ တက္ကသိုလ်မှာ
    သိပ္ပ စာပေ၊ ပေးဝေမျှရင်း
    မျှော်လင့်ခြင်းနတ္ထိ၊ မရ၏သို့
    စို့လေသည့် ချွေး၊ မခြောက်သေးခင်
    ဝေး- ဝေး- ဝေး- ဝေး ၊ ပြေး​ပြေး စွန့်ခွာ
    သိက္ခာရွာမှာ၊ ငါ.. တစ်ယောက်တည်း။

    ရုတ်တရက်လျှင်…. အိပ်မက် လန့်နိုးး၊ မျှော်ကိုး အားထား
    နှလုံးသား တပည့်၊ လာလှည့် ရပ်ခေါ်
    ပြုံးပျော်ကြည်နူး၊ ရည်စူး ဆုံတွေ့
    သည်တစ်ကွေ့မှာ ဝေ့ဝဲမျက်ရည် အိုင်နေဆဲ။

    ပြန်မလာတော့…
    ရင်ကိုကော့ပြီး၊ မော့မော့လမ်းမှာ
    သိက္ခာကိုထိန်း၊ မျက်ရည်သိမ်း၍
    တစိမ်း ပြင်ပြင်၊ ဆင်ခြင် ဖန်ဆင်း
    အိမ့်ပြတင်းမှာ…
    သေမင်းရှိုက်သံ ကြားရတကား။ ။

    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ
    ၂၈ -၁-၂၀၀၉
    စင်ကာပူနိုင်ငံ။

  • Perfect Translation is difficult

    by Tekkatho Moe War (Saya U Moe Aung)

    ယူနက်စ်ကို ၏ကမ္ဘာ့ရှေးဟောင်းယဥ်ကျေးမှုအမွေအနှစ်အဖြစ်သတ်မှတ် ခံရသော ပုဂံမြေ….​” ပုဂံ အမွေ ” ကဗျာကို ပြန်လည်ဖတ်ရှုခံစားစေရန် နှင့် အမေရိကားမှ ဦးလှမင်းက အင်္ဂလိပ်ဘာသာသို့ လှပစွာပြန်ဆိုထားခြင်းကိုလည်း အရသာခံဖတ်ရှုစေလိုသည့် စေတနာအရင်းခံစိတ် တို့ကြောင့် ပြန်လည်တင်ပြရခြင်း ဖြစ်…။

    သည်နေ့ ၁၉-၁ဝ-၂ဝ၂ဝ ထုတ် Weekly Eleven တွင် ပါသော စာရေးသူ၏ဆောင်းပါး…..

    ရသ အားလျော့သွားတတ်သော ဘာသာပြန်ဆိုမှု

    (၁)

    ဘာသာပြန်ဆိုမှုနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပြောရပါက စာရေးသူသည် ဘာသာပြန်သည့်အလုပ်ကို အနည်းအကျဉ်းသာလုပ်ခဲ့ဖူးသည်။ များသောအားဖြင့် အင်္ဂလိပ်ဘာသာစာပေ၊ အင်္ဂလိပ်ဘာသာသိပ္ပံပညာတို့မှတစ်ဆင့် မြန်မာဘာ သာသို့ ပြန်ဆိုရေး သားခြင်း ဖြစ်သည်။ မြန်မာမှအင်္ဂလိပ်သို့ ပြန်ဆိုခြင်းကိုမူ တစ်ခါတစ်ရံသာလုပ်ဖူးသည်ဟု ဝန်ခံရပေမည်။ ပြီးခဲ့သည့် ရက် သတ္တတစ်ပတ် ခန့်က ရသကဗျာစာပေနှင့်ပတ်သက်၍ ရေးရန် တာစူခဲ့သော်လည်းမရေးဖြစ်ခဲ့ဘဲ အာရုံထွေပြားကာ အခြားအကြောင်းခြင်းရာ တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။ ယခုတော့ အာရုံသည် ဘာသာပြန်စာပေကိစ္စသို့ ပြန်လည်ဆိုက်ရောက်လာပြီ။ ကိုဗစ်ဟူသော ကမ္ဘာ့ကပ်ရောဂါပိုးကူးစက်မှုသည်သာ လူအများ၏ အတွေးဦးနှောက်ထဲ ကိန်းအောင်းနေချိန်၌ စိတ်နှလုံးအား အထိုက်အ လျောက်အေးငြိမ်းစေမည့် စာပေကဗျာကိစ္စ၊ အလင်္ကာ ရသကိစ္စ တို့ကိုရေးးသားတင်ပြလျှင် သင့်တော်လိမ့်မည်ဟု တွေးဆ မိသည်။ ဘာသာပြန်အလုပ်သည် အသက်မွေးမှုအတတ်ပညာတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု ရှေးကတည်းက အသိအမှတ်ပြုလက် ခံခဲ့ ကြကြောင်း မှတ်သားဖူးသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် အင်္ဂလိပ်လို ပရိုဖက်ရှင် (Profession) ဟုခေါ်သည်။ လက်ရှိအချိန်တွင် အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှု၊ သို့မဟုတ်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပညာဟု လူအားလုံးလိုလိုပင် သုံးနှုန်းနေကြပြီ။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရလျှင် ဘာသာပြန်သည့်အလုပ်မှာ လွယ်ကူသည့်အလုပ်မဟုတ်ပေ။ တစ်ဘာသာမှတစ်ဘာသာသို့ ပြန်ဆိုရာတွင် ရှောင်လွှဲမရသောအခက်အခဲများစွာ ရှိစမြဲဖြစ်သဖြင့် ပြန်ဆိုမှုအနေအ ထားအရ စာလုံးတစ်လုံးကို တစ်လုံးချင်း အသေထားပြန်ဆို၍မရနိုင်သည်ကို တွေ့ရမည်။ ဘာသာပြန်ဆိုမှုပြု လုပ်သူအချို့သည် စကားလုံးတစ်လုံးအား အသေထား၍ ပြန်ဆိုနိုင်သည်ဟု အထင်ရောက်နေဆဲပင် ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် အင်္ဂလိပ်စကားလုံး exploit ကိုကြည့်လျှင် ယင်း၌ကောင်း သောအဓိပ္ပာယ်ရှိသကဲ့သို့ မကောင်း သောအဓိပ္ပာယ်လည်း ဆောင်သည်။ exploit ဟု ပြောလိုက်သည်နှင့် လူတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ခေါင်းပုံဖြတ်သည် ဟု မျက်စိထဲ၌ တန်းခနဲမြင်ယောင်သည်၊ တခြားမည်သည်ကိုမျှ မစဉ်းစားတော့…။ ဥပမာအားဖြင့် အလုပ်သ မားခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူသည် သူ၏ လက်အောက်အလုပ်သမားတို့အား ပေးရမည့် လုပ်ခကို အကုန်ရှင်းမပေးဘဲအချို့အား ဖြတ်ယူထားခြင်းသည်လည်း exploit လုပ်သည်ဟုခေါ်သည်။ သို့သော် exploit တွင် အခြားအဓိပ္ပာယ်များလည်းရှိသေးသည်။ ဥပမာ exploit one’s opportunities မှာ အခွင့်အလမ်းများအားမိမိက ကောင်း စွာ အသုံးချခြင်း ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ဆောင်းပါးအတွက် နေရာအခက်အခဲဖြစ်သောကြောင့် နမူနာစကား လုံးအချို့ကိုသာ တင်ပြနိုင်မည်။ ဆင်တူယိုးမှား စကားလုံး နှစ်လုံးအဖြစ် self နှင့် ego ကိုသုံးသပ်ကြည့်လျှင်မြန်မာသို့ဘာသာပြန်ရန်အတော်ပင် အခက်အခဲတွေ့ရမည်။ ပုဂ္ဂလ ဟုပြန် မည်လား၊ အတ္တ ဟုပြန်မည်လား၊ ဘာသာပြန်အတွေ့အကြုံနှစ်ပေါင်း ၅ဝ မကရှိသော စာရေးဆရာတစ်ယောက်က မိန့်ဆို ပါသည်။ (ကိုးကား-ဆရာကြီးသခင်ဘသောင်း၏ “ဘာသာပြန်သူတစ်ဦး၏အတွေ့အကြုံနှင့်ထင်မြင်ချက်များ” စာတန်း)။ သို့ဖြစ်၍ စာစုတစ်ခုအား ဘာသာပြန်ရာ၌ ထိုစာစုတွင်ပါသော အချို့အချက်အလက်များကို ချန်လှပ်၍မထား သင့်။ မပါသော အချက်အလက်ချားကိုလည်း အပိုထည့်၍ပြန်ဆိုခြင်း မပြုသင့် ဟု ထင်မြင်မိသည်။ နုတ်ပယ်၊ဖြည့်စွက်ထားသည့် ဘာသာပြန် ရေးသားချက်တစ်ရပ်ကို ဘာသာပြန်ဟုမပြောသင့်ကြောင်း မှတ်ချက်ချရပေ မည်။ ထို့ပြင် တိတိကျကျ တိုတိုတုတ်တုတ် ရေးသားဖော်ပြထားသည့် စာစုတစ်ခုကို ပိုမိုဖတ်ရှုကောင်းစေရန်စကားတို့ဖြင့် အစားထိုးကာ ရှည်လျားစွာ ပြန်ဆိုခြင်းသည် လည်း မူရင်းအပိုဒ်၏အာဘော် ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်ကြောင်း ဆရာကြီးများက သတိပေးခဲ့သည်။ အဓိကအကျဆုံးတစ်ခုမှာ ဘာသာပြန်ဆိုသူများအတွက် အဘိဓာန်များ၊ ကိုးကားရည်ညွှန်းကျမ်းများ ပြည့်ပြည့်စုံစုံရှိနေရန်လိုအပ်သည့် အချက်ဖြစ်သည်။

    (၂)

    အထက်တွင် ရေးသားခဲ့သည့် ဘာသာပြန်ဆိုမှုနှင့်ပတ်သက်၍ တွေ့ကြုံရတတ်သော အခက်အခဲများအား နမူနာအနည်း ငယ် သုံးလျက် အလွန့်အလွန်အကျဉ်းမျှသာ ဖော်ပြပေးထားသည်ကို တွေ့ရပေမည်။ တကယ်တမ်း နမူနာများစွာအသုံးပြုလျက် အခက်အခဲများကို လေ့လာသုံးသပ်မည်ဆိုပါက ဆောင်းပါးရှည်တစ်ပုဒ် ဖြစ်သွားပေမည်။ ဤ ဆောင်းပါးရေးခြင်း၏ ရည်ရွယ် ချက်မှာ ဘာသာပြန်ကဗျာကိစ္စကိုသာ အကျဉ်းတင်ပြရန်ဖြစ်သည်။ မြန်မာကဗျာမှ အင်္ဂလိပ်သို့ပြန်ဆိုရာ၌ အင်္ဂလိပ်စကားပြေ သို့ဖြစ်စေ၊ အင်္ဂလိပ်ကဗျာသို့ဖြစ်စေ ဘာသာပြန်နိုင်သည်။ မြန်မာကဗျာမှ အင်္ဂလိပ်ကဗျာသို့ ပြန်ဆိုသည့် လုပ်ငန်းတွင် မြန်မာ မဟုတ်သောစာဖတ်သူတစ်ဦးကယင်း က ဗျာ ကိုပင် မြန်မာတစ်ဦးကဖတ်၍ခံစားရသည့်အတိုင်း အင်္ဂလိပ်ဘာသာ စကားဖြင့် နားလည်ခံစားနိုင်အောင် ပြု လုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ လက်တွေ့၌ မြန်မာကဗျာဖတ်သူ၏အာရုံတွင် ဖြစ်ပေါ်သော ခံစားချက်များ အတိုင်း အင်္ဂလိပ်ကဗျာဖတ်သူတစ် ဦး က သူ၏အာရုံ၌ ထပ်တူထပ်မျှ ခံစားချက်မျိုးပေါ်လာစေရန် ဘာသာပြန်နိုင်မည် မဟုတ် ပေ။ မြန်မာကဗျာ သည် မြန်မာကဗျာဖြစ်၍ အင်္ဂလိပ်ကဗျာမဟုတ်သောကြောင့် မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ တိကျစွာပြန်ဆိုနိုင်ရန်ဟူ သော လိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝမည်မဟုတ်။ မြန်မာကဗျာဖတ်ရှုသူ မြန်မာအချင်းချင်းပင်လျှင် ထိုကဗျာမှရရှိသည့် ခံစားချက် တူညီ မည်မဟုတ်။ ယင်းသို့ဆိုသဖြင့် မြန်မာကဗျာကို အင်္ဂလိပ်သို့ပြန်ဆိုရန်မဖြစ်တော့ဟု အားလျှော့ပစ်ရန်မဟုတ်။ မြန်မာစာနှင့် ဝါကျ တည်ဆောက်ပုံမှာ အင်္ဂလိပ်ဝါကျပုံစံနှင့်မတူ၊ တစ်နည်းပြောရလျှင် ပြောင်းပြန်ဖြစ်သည်ဟု ပြောရမည်။ မြန်မာသဒ္ဒါတွင် ကြိယာသည် ဝါကျတစ်ခု၏နောက်ဆုံးတွင်ရှိသည်။ အင်္ဂလိပ်ကမူ ကြိယာက ဝါကျအလယ်လောက်တွင်တည်ရှိသည်။ မြန်မာ ကဗျာတစ်ပုဒ်ကို မူရင်းအတိုင်းဖတ်ရှုပြီး ယင်းကဗျာကိုဘာသာပြန်ထားသည့် အင်္ဂလ်ိပ်ကဗျာအားဖတ်ရှုသော် အတွေးရလဒ် တစ်ခုတည်းကို နှစ်ပုဒ်စလုံးကဖော်ပြသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ခံစားမှုနှင့် ခံစားမှုအစဉ်ချင်းမတူသောကြောင့် အရသာပေါ်ပုံချင်းမတူပေ။ ဆရာကြီးဦးဝင်းဖေ၏ “မြန်မာကဗျာမှအင်္ဂလိပ်ကဗျာသို့ ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း” ဆောင်းပါးကိုရည် ညွှန်းကိုးကား ရပါက အောက်ပါမြန်မာကဗျာကို ဆရာကြီးကထုတ်နုတ်ထားသည်ကို တွေ့ရ၏။

    မရွာဘဲ မဲ(မည်း) ပါနဲ့ ရွှေမိုးညို
    အိမ်ကလူအနေကျုံ့အောင်၊
    မှိုင်းအုံ့လှသကို။
    ရွာတော့ ရွာမလိုလိုနဲ့
    ရွှေမိုးညို မြောက်မြေထူးဆီက
    ချုန်းသင့်ပါဘူး။

    Do not darken without pouring,
    oh! overcast skies.
    You loom and lour
    to constrict the home-dweller.
    Even as though about to pour,
    you should not thunder
    from above Myedu Town in the north.

    အထက်ဖော်ပြပါဘာသာပြန်ကဗျာကိုကြည့်လျှင် မြန်မာကဗျာနောက်ဆုံးစာကြောင်းဖြစ်သော “ချုန်းသင့် ပါဘူး” မှာ ကဗျာ၏ အထွဋ်အထိပ်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ပေသည်။ အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန်တွင်ရှိသောဖွဲ့ပုံစနစ်မတူသောကြောင့် ဝါကျအားလုံး၏ အလယ် ပိုင်းအောက်နားသို့ ရောက်သွားရာ ခံစားရမည့်ရသသည် ယုတ်လျော့အားပျော့သွားလေတော့သည်။

    (၃)

    အမေရိကန်နိုင်ငံတွင်နေထိုင်လျက်ရှိသော စာရေးသူ၏မိတ်ဆွေ၊ ရန်ကုန်စက်မှုတက္ကသိုလ်မှ ဘီအီး လျှပ်စစ်ဆက်သွယ်ရေး အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရ ဦးလှမင်း က စာရေးသူ၏ “ပုဂံအမွေ” ကဗျာအား အင်္ဂလိပ်သို့ ပြန်ဆိုပေးခဲ့ သည်။ သူသည်ငယ်စဉ် ကျောင်း သား ဘဝကတည်းက အင်္ဂလိပ်ဘာသာဖြင့် ထုတ်သည့် ဂါးဒီးယန်းကဲ့သို့သောသတင်းစာ မဂ္ဂဇင်းတို့တွင် အင်္ဂလိပ်ဘာသာ စကားဖြင့် ကဗျာအများအပြားရေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ “ပုဂံအမွေ” ကဗျာကို မြန်မာ-အင်္ဂလိပ် နှစ်ဘာသာဖြင့် ယှဉ်တွဲ၍ ရသခံစား ကြည့်ပါက ဆရာ့ဆရာကြီးများ မိန့်မြွက်ခဲ့သည့်အတိုင်း မူရင်းထက် ရသ အားနည်းသွားသည်ကိုတွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။
    ယူနက်စ်ကိုမှ ကမ္ဘာ့ယဉ်ကျေးမှုအမွေ အနှစ်အဖြစ် သတ်မှတ်ခြင်းခံရသည့် ပုဂံမြေအတွက်ရေးသော မှတ်တမ်းကဗျာဖြစ်သည်။

    “ ပုဂံ ‌အ မွေ “

    နှလုံးသွေးရဲ့ တဒုတ်ဒုတ်မြည်သံ
    ပုဂံမြေထဲ လွင့်ပျံသွား…။

    နှလုံးသားမှာစူးနစ်….
    အမွေအနှစ်ဟာ ပုဂံ။

    ကမ္ဘာ့ရင်သပ်ရှုမော၊ အံ့သြဖွယ်ကြည်ညို
    ပုဂံကိုသွတ်သွင်း၊ စာရင်းဝင်အမွေအနှစ်
    လွမ်းရစ်တော့တစ်ဖန်
    သြော်… ပုဂံရယ်….။

    ဟိုးအဝေးထိ၊ လှမ်းမျှော်ကြည့်တိုင်း
    ထိရှလွမ်းမော၊ တဝေါဝေါ စီးဆင်း
    မြစ်မင်း ဧရာဝတီ၊ ဝန်းလည်ရစ်ခွေ
    မှိုင်းမှိုင်း ဝေဝေ
    နှလုံးသား ကြွေကျ၊ အန ဂ္ဃချစ်ခြင်း
    သြော်… မြစ်မင်းဧရာဝတီရယ်….။

    ယဉ်ကျေးမှုရဲ့
    ပန်းပု ဗိသုကာ၊ လက်ရာထောင်သောင်း
    စေတီပုထိုးပေါင်းများစွာ
    ကမ္ဘာကုန်တည်သရွေ့၊ ကြည်မွေ့ နှစ်လို
    ကြည်ညို ဝပ်တွား၊ ပျောက်ပျက်မသွားဖို့
    ထားသစ္စာဉာဏ်အသိ၊ တိကျမှန်ကန်
    သြော်… ပုဂံရယ်….။
    တက္ကသိုလ် မိုးဝါ (၇-၇-၂ဝ၁၉)

    Heritage of BAGAN
    By HLA MIN

    Rapid, incessant heartbeat
    racing towards the Bagan area
    Deeply rooted in the bottom of my heart
    the cultural, religious, historical and
    architectural heritage of Bagan.

    Fascinating, full of wonder and memories,
    heart-rendering sublime Bagan
    finally, rightfully inscribed as World Heritage Site
    O… ancient Temple City
    where I left my heart.

    Every time one looks yonder
    touched by the whirling, swirling, vibrant
    Ayeyarwaddy (Lord of the rivers)
    Misty, dreamy panoramic view
    O…. my dear Ayeyarwaddy.

    Finest culture
    Treasure of sculpture
    Architecture galore
    Countless shrines and pagodas of Bagan
    Will last for eternity
    as World Heritage Site
    to be revered, cherished and appreciated
    O…. glorious Bagan.
    ရေးသူ– တက္ကသိုလ် မိုးဝါ